Valencia 2016

Valencia. ‘European Gay City of the Year 2016’. De ‘stelletjeshoofdstad’. Johan & Eddie, wars van geheimzinnigheid, maakten de bestemming vroegtijdig bekend. De formule van Athene en Lissabon werd weer schaamteloos gekopieerd, met als accentverschuiving dat het appartement zich nu in het centrum bevond en niet aan het strand.  Een zeer luxe onderkomen was het, compleet met 714 inloopkasten en een in-house lift, en dat op 2 minuten lopen van het oude centrum. Een groot contrast met de stapelbedden in de desolate buitenwijk van Lissabon. Jammer dat Sietse al op de eerste dag de reservesleutel verloor, waardoor het deurbeleid nog wel een dingetje werd. Op de rooftop ontbrak een eigen bardame, tot ongenoegen van een enkeling, maar meer klachten waren er niet en dat is op zich al bijzonder genoeg.   

Dankzij een slecht geplande medewerkersbijeenkomst kwamen Jan B. en Ramon pas op vrijdag, maar dat drukte de pret op de donderdagavond geenszins. Vooral Duele el Corazon werd enthousiast meegezongen, wel in een speciale Nederlandse versie. Iets met Sinterklaas. Jan W en Sietse gingen alvast de rij bij L’umbracle verkennen en hadden veel geluk dat Hans in het appartement maar één van zijn twee telefoons had uitgezet.

Vrijdag een rustig stranddagje, Chinese massage, potje voetbal (met een historisch en winnend doelpunt van Jan B.) en natuurlijk de gemiste Marina Beach Club (‘te duur’). Al vroeg in de avond op stap met gids Coco voor een walking-tapas-diner en daarna op naar L’umbracle. Zo massaal hadden we het nog niet eerder meegemaakt. Gelukkig huurde Jan B. voor twee flessen wodka onze eigen vierkante meters, inclusief bewaking en ‘smurfengeil’, waardoor we elkaar niet echt kwijt zouden raken. Eerste bus half zes, laatste bus acht uur.

De zaterdag stond onder meer in het teken van de Segway, gelukkig maar een uurtje, waarbij Jan W nadrukkelijk liet zien de beste te zijn en Johan onfortuinlijk maar wel door eigen falen onderuit ging. Op het strand werd opnieuw een partijtje gevoetbald. Het duel Boekweg – Ibrahimovic was de moeite waard, ‘zak hooi’ werd iets te vaak gehoord, Ramon deed een Condor-imitatie - en had daar nog lang last van -  en de oneerlijkheid van menig aanvaller werd zelfs door de lokale Spaanse toeschouwers weggehoond: ‘Oh No!’.

Dieptepunt van het weekend was de personeelskantine op de zaterdagavond, daar waar een zwoele tapas zomeravond op het terras in het centrum toch een wenkend perspectief bood. Leider Sietse besliste anders en werd daarvoor direct gestraft met uitsluitend gefrituurde vistapas en vage, maar vette,  courgette-sticks. Johan’s humeur klaarde daar gelukkig weer van op en de Aqua de Valencia in het centrum, in combinatie met een potje lamzakken, deed het voorval weer snel vergeten. Marcel won dankzij Hans, die medekoploper Johan naaide met de draaikaart. De groep splitste vervolgens in diverse bussen.

Een korte nacht werd gevolgd door een overzichtelijke reisdag. Het vliegtuig was dit keer gelukkig niet van de Harry van de Sunweb (I love summer!) en het afscheid was zoals gebruikelijk kort en enigszins ongemakkelijk. De hamer ging naar Klaas en Jan W. We zijn benieuwd.