Sevilla → Soest 2020

Corona. Spanje op code oranje. Niemand die wil vliegen. Clubs en cafes dicht. En dus werd de vliegreis naar Sevilla geannuleerd en weken we uit naar.... Soest. Waar de organisatie een onderkomen regelde op een familiepark, volstrekt ongeschikt voor de afstandsregel, maar wel met uitzicht op paarden. Heel rustgevend.

Zich bewust van het feit dat het vertier nu toch echt ergens anders moest worden gezocht, regelde de organisatie leuke groepsactiviteiten zoals een Duckrace rond Wijk bij Duurstede, kleiduiven schieten en voetgolf 100 kilometer verderop, voorzien van eigen ballen ('ik heb niks met FC Utrecht'). Verder was er een tennisbaan met een ongeorganiseerde competitie, waaruit vooral bleek dat de inmiddels jarenlange tenniservaringen op de lokale baan in Maarn niet hebben geleid tot een technische beheersing van het hele tennisarsenaal. Een toevallige opslag of return daargelaten zagen we toch vooral veel schepnetballen en unforced errors. Het voetvolley was waarschijnlijk ook niet om aan te zien voor de neutrale kijker, ondanks de wel heel soepele regels en een enkele pijnlijke snoekduik.

Het echte hoogtepunt was uiteraard de kaart- en dobbelavond op vrijdag, waar uiteraard als je op de verkeerde plek zat weer teveel La Trappe en Liquor 43 werd gedronken en te hard werd gelachen om weinig:
♦ ik heb heel veel behoefte aan een plan,
♦ na 30 jaar pakken wil ik wel eens gepakt worden,
♦ ik heb nog steeds een of andere dip te pakken,
♦ als je moest kiezen tussen een banaan en een komkommer?

Het ging dus weer nergens over, maar we waren blij dat we er allemaal waren en dat het kon. Topweekend, en nog goedkoop ook...