Dubrovnik 2022

Extreme rijen op Schiphol, maar gelukkig vertrokken we van Rotterdam naar Dubrovnik. De stad van Game of Thrones. Zonzeker, behalve dan op de dagen dat wij er waren. Het helaas tegenvallende weer zorgde voor het schrappen van de kayak- en snorkelactiviteit. In plaats daarvan wandelden we veel, op de stadsmuur met gids Antje, binnen de stadsmuur, over de walk of shame en door de vesting. En elke keer 207 treden omhoog naar huis, dat ook. En dat met twee geblesseerden: Jan W nog niet hersteld van de papaweekend-val en Johan die zijn dikke teen onder een goederenlift zette en daar uiteindelijk nog goed mee wegkwam. Veel regen op vrijdag maar de zaterdag viel het allemaal nog mee en de temperatuur bleef goed. Prima idee dat we donderdagmiddag gelijk nog even de zee meepikten, we zouden het strand niet meer tegenkomen de rest van het weekend. De accommodatie was uitstekend, zij het dat de bovenbuurman graag wilde dat we stil waren om 5.00 uur ’s ochtends. Voor Hans niet zo makkelijk na consumptie van x-aantal wodka-jus in Club Revelin. Met paaldanseres. Waar we de VIP-ingang in werden geloodst door Jan B en Ramon, die een mooi zitje ‘uitonderhandelden’ in deze club ‘in de top 22 van de wereld’. ‘Unacceptable!’. Fijne avond, met champagne en zoals gezegd veel wodka en veel om naar te kijken en door Jan B en Sietse afgesloten met een toch wel vrij pittige discussie over de grenzen van het hedonisme. En waar Hans een ultieme poging deed om zijn maandagochtend-afspraak overbodig te maken: ‘jongens laat me niet zo hangen, kunnen we het niet gelijk aftikken?’. De zaterdag was het zoeken naar de juiste flow, wat altijd lastig is, en in de Banje Beachclub met vooral jonge locals en de dame-van-het-touw lukte dat maar een beetje. Club Lazareti bleek daarna nog steeds vrijwel leeg en dus werd het niet erg laat. Maar voor een laatste avond was het wel oke;)

Gastronomisch was het een wisselend weekend. De hamburger was een matige keuze, maar de pasta- en risottolunch op vrijdag was uitstekend, ook natuurlijk omdat we al anderhalf uur rondliepen op zoek naar een restaurant. Het diner viel dan weer wat tegen omdat de ober ons niet begreep of niet wilde begrijpen en de wijn niet te drinken was. Het diner op zaterdag was dan weer erg fijn, op een fijne plek ook. En ook in Dubrovnik werd natuurlijk gedobbeld, met een lokale honing likeur (Medica), met de ‘geul’ als extra handicap en een nieuwe ‘zeshonderd’-regel die deze keer niet direct sneuvelde. Oude rekeningen werden daardoor weer eens vereffend, al dan niet op aangeven van Klaas. De organisatie had het verder prima voor elkaar, het ontbijt was in orde al stikte Eddie wel bijna in een droog broodje ei. Niks mis mee, met dit weekend.