MADRID 2006

De organisatie Leef het Leven (Sietse, Jan W. en Johan) heeft het moeilijk: diverse zwangerschappen maken het organiseren van een weekend in september onmogelijk. Daarom wordt snel een weekend in mei geprikt voor een opgepluste (pre)oriënterende avond in Madrid. Te snel, want de communicatie tussen organisatie en Ramon schiet tekort. Hij haakt af.

Dat weerhoud de rest natuurlijk niet van een vertrek naar Spanje. Hoewel de bestemming tijdig is bekend gemaakt, blijft twijfel bestaan over het waarheidgehalte van die mededeling. Want ‘wat moeten we in vredesnaam in Madrid?’. De organisatie schrijft een indrukwekkende brief aan alle leden met als motto ‘onthaasten en vertragen’ en kondigt voor 2006 een veelheid aan te organiseren activiteiten aan. Zal 2006 een jaar zijn waar Leef het Leven haar stempel op drukt?

Terug naar het weekend in Madrid. De organisatie blijkt nog enige moeite te hebben met haar eigen motto, want alledrie leden komen te laat aan op Schiphol waardoor we bijna het vliegtuig missen. In Madrid gaat het nodige mis rond de koffer van Sietse en de gereserveerde taxi, waardoor we wat nutteloze uurtjes rondhangen in Terminal 1 en 4. Uiteindelijk arriveren we wel in het Hostel, dat weliswaar redelijk centraal ligt maar helaas naar vis stinkt. De middag en vroege avond wordt doorgebracht op het terras op Plaza Mayor. Na een power nap wordt de stapavond begonnen in een klein, Russisch eettentje. Marcel heeft leergeld betaald de voorgaande jaren en houdt het na het bier in de brandende zon voor gezien. Hij mist daardoor de Russische volksdans die Hans danst met de serveerster. Jan W. valt Hans onverwacht maar sportief bij. Helaas lijkt zijn uitvoering van de volksdans weer als vanouds op de Horlepiep. Het nachtleven van Madrid krijgt van Jan B. achteraf een dikke acht, maar onduidelijk blijft waar dat nou precies op gebaseerd is.

Het zaterdagprogramma beloofde het hoogtepunt van de reis te zijn. Na eerdere minpuntjes bij georganiseerde activiteiten (zoals de doelloze rondjes op Werner, het strandzeilen-zonder-wind en het allerminst spectaculaire vliegvissen) is de organisatie erin geslaagd om de overtreffende trap van het rioolraften te organiseren: zwemmen in een pierenbadje (weliswaar met spectaculaire glijbaan) en voetballen tussen de bruiloftsgasten en rondrijdende koetsen. En dat voor maar 100 euro per persoon.

De organisatie ziet overigens absoluut niet in wat er te lachen valt als we het ‘resort’ binnenstappen en (met name) Jan B. over het gras rolt van het lachen. Leuk wordt het ook pas echt als de aanleiding voor de kledingtip van de organisatie - een extra setje beschermende kleding met snelle schoenen die smerig mogen worden – duidelijk wordt: ‘Running with the bulls’ staat op het programma. We zullen ons het 'We zijn de hoofdact' van Jan W. nog lang heugen: weinig organisaties zijn zo op het verkeerde been gezet door de plaatselijke Joop van den Ende als de organisatie Leef het Leven. Oog in oog met de stieren, een siddering trok door de groep. Snel werd nog even naar huis gebeld. Wc's werden bezocht. Smoesjes verzonnen, want geblesseerden zouden worden ontzien.

Tsja. ‘We zijn de Hoofdact’. Nooit was het verwachtingmanagement groter dan op deze zonovergoten Spaanse middag in Madrid. ‘Running with the bulls’ bleek Zwientie-tikken en oud-Hollands eiergooien. Sietse is teleurgesteld omdat 'niet iedereen spontaan meedoet' met 'dit hoogtepunt van het weekend', maar hij verschijnt zelf ook niet in de arena. 

Ondanks dat was het een aangename middag. Waterpolo Team de Gelderse Vallei pakt de overwinning in het pierenbadje, maar slaagt er niet in om (met gastspeler Klaas verdienstelijk op de goal) de voetbalwedstrijd naar zich toe te trekken.

Het in één keer door concept (vertrek om 4.30 uur) valt achteraf mee, al zorgt de mentale belasting wel voor een wat mager tweede avondje stappen, zozeer zelfs dat Jan B. en Sietse gezamenlijk de eerste bus vormen. Alleen Jan B. heeft ’s ochtends een, inmiddels bijna traditioneel, wegtrekkertje als blijkt dat de tweede taxi niet klaarstaat.  

Leuk was ook Jan W. op het vliegveld van vertrek: de slaap werd hem daar echt teveel. Eenmaal in slaap gevallen in de vetrekhal mist Jan de boarding call. De groep overwoog even hem in Madrid achter te laten, maar kan dat toch niet over haar hart verkrijgen. Eddie maakt hem alsnog wakker. Jan schrikt dusdanig wakker dat hij languit over de gladde marmeren vloer glijdt, waarna hij verdwaasd weer boven de stoelen uitkomt en de rest plus alle overige passagiers lachend ziet inchecken. Helaas geen foto's.

En verder: Salsa is geen dans voor heipalen, Johan ontdekt dat het behalve met Ingrid ook met Sietse heel leuk winkelen is, Jan W. slaapt altijd en overal, Ramon was er niet en werd node gemist bij Koehandel (gak-gak), Hans kan schoonzwemmen maar haalt niemand over om met hem te spelen. Kortom, Madrid behoort nu al tot de meest legendarische preoriënterende uitstapjes.