de Gegokt & Verloren opdrachten
|
I. Dienstplicht Beste Eddie, Zoals iedereen binnen de groep heb ook jij je snor weten de drukken. In plaats van ons land te dienen, liet jij je afkeuren op een tot op je scheenbeen afgedaalde Botox bobbel. Vele brandhaarden zouden er niet geweest zijn als de dreiging er was geweest dat jij de boel zou komen sussen. Bin Laden had zich wel twee keer achter zijn oren gekrabd in de wetenschap dat jij hem op zou komen zoeken in de grotten van Tora Bora. Het binnen de groep veel besproken grensconflict tussen Oost- en West Tsjetsjenië had nooit bestaan als jij die grens had getrokken. Daarom wordt het tijd om iets terug te gaan doen voor de wereld. Om te kijken of jij nog steeds de Man bent om namens Guys for Peace uitgezonden te worden naar de grote brandhaarden in deze wereld, willen we kijken of jij door deze strenge selectie komt. De selectie duurt normaliter een jaar, maar gezien jouw fysieke toestand hebben wij dit beperkt tot een kleine 15 minuten. Opdracht: 2. Je hebt net een zware missie volbracht (luiers halen bij de Plus). Om je rendez-vous plek te bereiken dien je de vijandelijke linie over te steken zonder gezien of gehoord te worden. Je kleren dien je in een plastic zak boven je hoofd mee te nemen. Aan de andere kant ben je veilig en zul je opgehaald worden door de bus van het Guys on Tour Team. Good Luck.
II.Telegraaf Gehaktballentest Als fervent en trouw lezer van de foutste krant van Nederland ben jij natuurlijk bekend met de jaarlijks terugkerende, uiterst populaire tests van oliebollen en nieuwe haring (of was dat het AD?). Zeer recent heeft De Telegraaf een test aangekondigd van de kwaliteit van gehaktballen langs ’s Heeren wegen: namelijk bij de benzinepompen. Voor deze test ben jij uitverkoren als vrijwilliger. Uiteraard heb je dat geheel aan je zelf te danken. De verfijnde Michelin of Lekker keuken, met amuses en wijnarrangement, is aan jou helaas niet besteed. Onbeperkt spareribs of twee patatjes met, dat is meer jou stijl. Of twee spaghetti (Enschede, 1990). Het is daarom dat we de benzinepomp-gehaktballentest op jouw lijf geschreven vinden. En bovendien hebben we dan wat te doen op de lange reis van Maarn naar Zuidbroek. En dan nog iets. Wij trekken de kwaliteit van jouw krant weleens in twijfel. Die brengt immers Jan & Yolanthe als grootste nieuws, en niet de voor de toekomst van onze wereld toch minstens zo belangrijke ontwikkelingen in Noord-Korea. Maar wellicht dat wij de krant (of jou) onderschatten. Je kunt het bewijzen, want de gehaktballentest combineren we met een intelligentietest. En dan niet die waarvoor je wekenlang geoefend hebt om maar tegen een lager salaris aangenomen te worden op een grote zorgboerderij in Baarn, maar gewoon ouderwetse kennisvragen. Je weet wel, die in de categorie ‘ Welke Ernie scoorde….’. Als beloning voor een goed beantwoorde vraag ontvang je louter onze bewondering, en als straf voor een fout antwoord mag je je favoriete drank (‘ik zal nooit een bierdrinker worden’) drinken: Apfelkorn. Remember the good times (Barrage, 1987). Opdracht:
III. Bar ‘t Loug Beste Eddie, Je hele middelbare school heb je doorgebracht aan de prachtige Winkler Prins Scholengemeenschap in Veendam. Je verzamelde iedere ochtend in Zuidbroek met je fietsmaatjes: Jos ‘Rode homo’ Nieuwenhuis, Ronald ‘Vette Pens’ van de Akker en Peter ‘lachen doen we thuis’ Bakker. Je hoopte altijd een glimp van de zusjes Hillinga op te vangen, maar die keken altijd naar Akker en zeker niet naar jou. In een jolige stemming reed je de 13,7 kilometer iedere dag heen en iedere dag weer terug, door weer en wind. De route ging via de oriëntatiepunten de ‘Tussenklappe’ ,‘Bar ’t Loug’ , langs kapper ‘Marcel’ en tenslotte school. Wij denken dat je de fascinatie voor het beroep Brugwachter tijdens deze fietstochten hebt ontwikkeld en tenslotte geromantiseerd ( voor jou een onnatuurlijk proces). Over Bar ’t Loug gaan mysterieuze verhalen, maar deze is echt waar. Eddie reed laat van school terug richting Bar ’t Loug . Er stonden toen opgeschoten Groninger jongens die riepen: He lange totempaal, jij rijdt hier niet meer langs! Het schijnt dat Eddie tot op de dag van vandaag niet meer in de buurt van Bar ’t Loug is gespot. Je schooltijd heb je tot en met HAVO -5 in de door jou zo gekoesterde anonimiteit doorgebracht. Dit was over toen je ene Ramon ontmoette en een jaar later Marcel. Je werd verliefd op Reni ‘Gieren brullen, maar niet aankomen’ Freund, Linda ‘lekker mokkel’ Nomden’, Karin ‘de ijskast’ en natuurlijk de Hillingaatjes. Het fenomeen ‘onbeantwoorde liefdes’ heeft in de rest van je studentenleven een grote rol gespeeld. Deze opdracht had je vast verwacht en moet je dan ook uitvoeren in de gedachte aan toen. ‘Nooit ga ik meer fietsen van Zuidbroek naar de Winkler Prins’ is een tot vervelens toe herhaalde uitspraak. Geniet er nog een keer van! En wie weet fietsen de Hillingaatjes je nog wel voorbij…. Opdracht:
IV Carnaval in China Beste Eddie, Wanneer het precies gebeurde is niet bekend, maar op enig moment begon je warm te lopen voor China en haar cultuur. Het begon wellicht met Carnaval in Tilburg. Eerst nog wat voorzichtig, maar later vol overtuiging. De voorzichtige fase ging gepaard met voorzichtige carnavalscreaties. Een Mexicaanse hoed, bijvoorbeeld, maar nog veel erger was je creatie ‘de Chinees’. We vermoeden dat op dat moment, je happy voelend in je Chinese outfit, ook de basis is gelegd voor je latere, korte maar onstuimige relatie met Kroepoekje. Maar ook je trouw aan Lo Fen, de bekende chinees bij de domtoren of je wekelijkse bezoek aan de chinees bij de Moezeldreef hebben je hart voor China nog harder doen kloppen. We hebben je oude carnavals outfit voor je uit de mottenballen gehaald. We staan bovendien op Grote Markt. De bedoeling is dat je je omkleedt en hier voor (lange) LUL loopt. Want dat vind je niet leuk… Uiteraard
hoort daar ook een opdracht bij. In deze categorie kenden we al: Die van jou is eenvoudig. Maar leuk is anders. Opdracht:
V Schoolkeuze Beste Eddie, Het zal zo rond 1987 geweest zijn dat jij je voor het eerst druk ging maken over de vervolgstudie. Een proces dat lange tijd in beslag genomen heeft. Je wist het niet. Talloze hogescholen en universiteiten hebben jou op hun open dag mogen verwelkomen. Na veel getreuzel koos je uiteindelijk voor een studie Bedrijfseconomie op de Hanzehogeschool. Tot op heden is niet duidelijk waarom, met cijfers heb je eigenlijk niet zoveel. Het was meer het wegstrepen van andere, nog moeilijker lijkende studies (bij de open dag van de Technische Universiteit Eindhoven ben je gillend weggelopen) en uiteraard was het meegenomen dat op dat moment Ramon (Havo-kameraad) en Marcel (VWO-gabber) dezelfde onbeargumenteerde keuze maakten. De enige vervolgstudie die je een tijd lang echt wilde was de Lerarenopleiding 1e graad Lichamelijke Oefening. Ofwel de ALO. Lekker de hele dag een beetje voet- en volleyballen, dat leek je wel wat. Maar helaas. Al snel bleek dat er niet zozeer aan balsporten werd gedaan, maar des te meer aan turnen en touwklimmen. En dat kon je niet. Althans, niet goed genoeg. Naar verluidt ben je gezakt voor het toelatingsexamen. Het is altijd jammer dat iemand door fysieke beperkingen niet zijn droom kan verwezenlijken. Je bent helaas te oud en te financieel afhankelijk om alsnog naar de ALO te gaan. Niettemin gunnen we je vandaag wel een kans op revanche: je mag opnieuw toelatingsexamen doen voor de ALO. Opdracht:
VI Body ’n Beauty Lieve Eddie, De Guys on Tour, da’s best een ijdel clubje. De een vooral gefocust op zijn haar, de ander smeert graag met zalfjes van Lancôme en een derde kleedt zich voor het uitgaan rustig drie tot viermaal om. Er zijn er ook die deze drie dingen moeiteloos combineren. Maar voor jou geldt dat allemaal niet. Jij behoort zeker niet tot de splintergroep ‘voor elk uitje een ander truitje’. Aan jouw lijf geen polonaise. Met eenvoudige Nike t-shirtjes en Spalding truitjes in de categorie ‘drie halen, één betalen’ hebben we je regelmatig exclusieve Clubs zien binnenhoppen. Soberheid is troef. Niet alleen tijdens stapavonden, overigens. Wel een stropdas, maar vooral geen jasje. We begrijpen niet waarom. Jij ook niet meer, vermoedelijk. En je bent nooit in de weer met zalfjes en smeerseltjes. Geen verzorgende Q10 zalf, of zelfs maar ordinaire Nivea. Nee, de enige extra zorg die jou lichaam krijgt is afkomstig van de fysio. Voor als je weer eens een blessure hebt. Die overigens in hevigheid en lengte toenemen. Is dat jou zelf ook al opgevallen? De aftakeling is begonnen. Na de bobbel en de jaarlijkse hoestbuien (die inmiddels ook weken in beslag nemen) nu een hardnekkige blessure die zich onderwerp mag noemen van studie door een vijftal fysio’s in opleiding. Je bent er klaar mee. Maar gelukkig heb je je vrienden nog. Wij laten je echt niet in de steek. We hebben je fysiek nodig bij de Guys on Tour voetbalclub, al slaapt die ook al enige jaren. En wat moet Ramon zonder aangever in de zaal? En Hans zonder maatje die hem meeneemt? Kortom, tijd om eens echt wat aan die blessure te gaan doen. Jij gelooft niet zo in dat zweverige (heb je de zwangerschap al herbeleefd?), maar daar ligt toch echt de oplossing. Opdracht:
VII Eten is benzine Lieve Eddie, Vast onderdeel van de ‘vrijgezellendag’ is het eten. Uiteraard. Dit keer is het eten heel bijzonder, want het is een ‘echt’ onderdeel. Als jongen van de gestampte pot (letterlijk) hebben we je vaak mogen betrappen op de uitspraak: ‘eten is benzine’. En dat komt uit de grond van je hart. Zoals eerder opgemerkt is de verfijnde keuken niet echt aan je besteed. Stamppot knollen, of stamppot bruine bonen, dat zijn lievelingskostjes. En kwantiteit gaat bij jou ver boven kwaliteit. Qua eten in elk geval. Gelukkig dat Vera er nog enige culinaire beschaving in heeft gebracht, al heb je die ook wel heel snel van de vegetarische levenslijn afgebracht. En ook het Brabantse leven in Tilburg heeft je niet echt tot Bourgondisch tafelen aangezet. Al at je daar dan wel weer je eerste babi pangang. Op je 23e. Iets eerder, in Groningen bij Cappadocie, bestelde je regelmatig twee patat-met. Niks geen exotische satésaus. De twee spaghetti (‘serveer maar in één keer’) was in een Italiaans restaurant in Enschede. In Beijum at je blanke spaghetti met ketchup. Gaan we nog verder terug, dan herinneren we ons ook ineens weer de uitspraak: voor mij geen shoarma, stel je voor dat ik het lekker vindt. Zes gulden was toen nog veel geld…. Kortom, culinair gezien is je leven een aaneenschakeling van dieptepunten. Het wordt tijd dat je leert genieten van een met liefde bereid gerecht, ook al is dat dan niet gelijk maagvullend. Vandaar de volgende opdracht. Opdracht: Om je leed enigszins te verzachten hebben we gemeend hulp voor je te moeten zoeken in de keuken. Enig idee? Je mag driemaal gokken…
VIII Gegokt en Verloren Lieve Eddie, Risicospreiding is jou niet vreemd. Potjes heb je voor alle zaken die je belangrijk vindt, van de spaarpot voor auto-onderhoud tot aan de oudedagsvoorziening voor als je 55 bent en stopt met werken (nog maar 15 jaar te gaan, overigens). Potjes voor Steenbergen, maar ook voor Guys on Tour, voor GFE en vermoedelijk ook nu al voor je Yanne’s studie. Iemand heeft geopperd om uit te zoeken hoeveel potjes er zijn. Het idee is echter niet uitgevoerd. Vonden we dan toch net weer te privé, of teveel werk, dat kan ook de reden geweest zijn. Voor iemand die zoveel risico spreidt, heb je evenwel een opmerkelijke zucht naar gokken. Geen gokkast is veilig voor je, zeker niet na enkele alcoholische consumpties. Opmerkelijk is daarbij ook dat je eigenlijk geen idee hebt wat je doet. De laatste gokkast die je nog begreep was die met drie aardbeien op een rij. Niettemin schijn je er veel lol aan te beleven. De Toto is ook al zo’n met regelmaat terugkerend ritueel. Nog nooit iets substantieels gewonnen, maar wel vaak bijna. Tsja. Ook je beleggingsstrategieën hebben een hoog gokgehalte. Alles op ING, alles op OBAM, alles in de IT, of alles in banken. Wat nou spreiden door andere aandelen te kopen. Bijkopen is het devies. Beleggingsclub GFE heeft inmiddels een veto uitgesproken over deze zo verfoeide ‘bijkoopstrategie’. Maar goed, het is ook een beetje jouw dag. En daarom zijn we nu bij het Holland Casino. Daar hebben we een simpele opdracht: zorg dat je met winst terugkomt. Teneinde de kosten van deze dag voor jezelf nog een beetje in de hand te houden… Opdracht:
|
