Mayerhofen II

Mayrhofen 2008

Mayrhofen 2008 in vogelvlucht,bezien vanuit elke deelnemer:

Sietse: heeft zich voorgenomen af te rekenen met zijn Grumpy-imago en loopt drie dagen stralend rond. Hulde. Kunnen we eindelijk eens ophouden over vorig jaar. Dieptepunt is het door Johnny Logan (hij was er weer) gebezigde ‘ga jij eens ergens anders dansen’. Ook dat deed niets met zijn humeur. Is de hele week na het weekend ziek thuis. Wellicht was de glimlach toch iets te geforceerd? Hoogtepunt: dat ene piepkuiken vond hem het leukst…. Meest verassende feitje: ‘van schapen neuken krijg je uitslag op je scheenbenen’. Meest positieve bijdrage: trainer Sietse zorgt ervoor dat de ski-techniek van sommigen wordt bijgeschaafd de eerste uren in de sneeuw, tot volle tevredenheid van het beginnerklasje.

Marcel: maakt conform afspraak geen grappen ten koste van Sietse, met als uitzondering dan de laag sneeuw die hij over hem heen skiet na een valpartij. Met de anderen als aandachtig toeschouwer. Door sommigen het hoogtepunt van het weekend genoemd. Tsja. Marcel probeert als kartrekker de derde avond vlot te trekken, hetgeen jammerlijk mislukt. Is nou eenmaal type volger…. Persoonlijk hoogtepunt: geen over-mijn-nek dingetjes dit weekend, en dat is lang geleden!

Jan W.: stelt zich als medeorganisator op als de potbeheerder van de groep, en dat gedurende drie dagen. We hebben geen minuut zonder drank gezeten, en dat kun je een prestatie noemen. De hoeveelheid Red Bull was daarbij overigens veel te groot, een verbeterpuntje voor volgend jaar. Wel goed: Fuchzwantschel (ijscupje met slagroom en schnapsje). Heeft uiteindelijk dus meer met de barman geouwehoerd dan met ons, maar dat is nou eenmaal de prijs die je betaald. Werd uiteindelijk beloond met het organisatielidmaatschap voor het leven en minutenlang applaus. Hoogtepunt: limbodansend met dienblad door de Ice-bar. Meest verassende uitspraak: ‘de Horlepiep is zooooo 2007’. Jammer. Opvallend: Jan is wat mediageil zo lijkt het. Op elk filmpje probeerde hij met zijn allerbeste techniek door het beeld te roetsjen om vervolgens na te vragen of dat er niet beter uitzag dat Johan. Competatief duo.

Jan B.: beweegt zich als altijd in de rol van gangmaker, ditmaal onverwacht veel op pad met Klaas vanwege gezamenlijke Baltische interessegebieden. Kwam naar eigen zeggen weer een stapje verder met de zelfontwikkeling na door Red Bull geïnspireerde nachtelijke gesprekken. Fameus was de kwalificatie ‘Lollig & Geil’ van een Litouwse schone, door anderen aangeduid als ‘De Kliko’. Alles is relatief natuurlijk. Zijn stevige Engelse ontbijten zorgen voor een goede bodem op de pistes. Zo stevig zelfs dat de diarreeremmers van Ramon in de tas kunnen blijven.

Hans: grijpt na lang wachten zijn kans bij de piepkuikens, al is het resultaat wat onduidelijk. Is er zelf wel blij mee. Hoogte- of dieptepunt is echter de lange rode afdaling nr. 16, als de liften op het punt staan om dicht te gaan. Hans heeft afgezien, maar gelukkig de lift nog net gehaald. Al was het dan al ruim half vijf….. Vreemd blijft dat chaperonne Sietse hem in het allerlaatste gedeelte kwijt raakte. Hans voerde zijn inmiddels traditionele Garfield ‘de kat met 7 levens’ act op. Na het mountainbiken bij Arnhem en het raften in Zoetermeer kwam ook in deze editie zijn dodelijk blik van ‘ik kan niet meer’ weer tevoorschijn. 's Avonds bij de apres ski overigens niets meer van gemerkt.

Johan: heeft een nieuwe bijnaam, ‘de stofzuiger’. Ook wel de Nilfisk genoemd. Johan ziet er uiteraard wel de humor van in, al leidt een stofzuigerdansje van Jan B. op de derde avond wel tot een half uurtje retraite. Ach, het was toch al geen topavond. De toch wat exhibitionistische Johan genoot nog het meest van de ruime badkamer inclusief toilet in het huisje. Uitspraak: ‘Moet de deur echt dicht, Marcel?’ Hmm. Antwoord was overigens een volmondig ‘ja’. Je kunt Marcel ook gewoon preuts noemen, natuurlijk. Opvallend feitje: de witte onderbroek is vervangen door camouflageprint. ‘Vind je hem echt mooi?’ Heeft een overwinning op zichzelf gehaald door niet op de foto te gaan bij het bord Harikiri. Hij moet het met de herinnering doen.

Eddie: heeft als belangrijkste organisator een redelijk low-profile weekend meegemaakt. Was natuurlijk de man achter het leuke, maar in skigebieden volstrekt nutteloze keycord. En achter de badjassen die gezien de aanwezigheid van de sauna op voorhand minder nutteloos leken, maar dat achteraf wegens het niet gebruiken van dezelfde sauna natuurlijk wel waren. Maakt weer naam door in de pizzeria een schnitzel te bestellen. Sommige dingen veranderen nooit. Heeft tijdens het skiën een sterke voorkeur ontwikkeld voor de blauwe twee. Soort oriëntatiepunt. Dieptepunt: het overrulled worden door de rest tijdens het regelen van een rodelactiviteit. Ach, het was de derde avond. Opvallend: Eddie's weekend ging uit als een nachtkaars. Zaterdagmiddag deden de eerste ziekteverschijnselen zich voor en de terugreis was een om snel te vergeten.

Klaas: rekent naar eigen zeggen af met jarenlange frustratie, al wordt niet duidelijk waarom. Niettemin beleeft Klaas een prima weekend aan de zijde van Jan B. Ook een nieuw duo? Skiën kan goed met een klutsknie. Dieptepunt is het weinig subtiele ‘Anja, wasser!’ in de pizzeria. Het zal niet zo bedoeld zijn, Anja was immers leuk (zie foto). Houdt een goed gevoel over aan Mayrhofgen 2008 en maakt dat onder meer duidelijk met de organisatie van een MTB Sigarengenootschap in maart!

Ramon: kwam met een virus onder de leden en een dozijn diarreeremmers aan in Oostenrijk gaf het virusje – zo bleek later – door aan ondermeer Eddie (bedstee gedeeld), Marcel, Jan W. en Sietse. Was verder voornamelijk bezig met het zoeken naar de monnik achter de wet op de afnemende meeropbrengsten, hetgeen overigens een economische wetmatigheid is die niet gekoppeld is aan een specifieke uitvinder. Waarvan akte. Dieptepunt: gejonast door de piepkuikens. Dan nog liever crowdsurfen op de Holzmichel. Meest gedenkwaardige uitspraak: ‘Ik kan de dag alweer uittekenen’.

Het moet gezegd, het was niet het meest verassende weekend en wellicht mede daardoor ook niet het meest hilarische en/of uitbundige weekend. Sportief gezien was deze wintersport niet te overtreffen. De sneeuw was voortreffelijk en het weer fantastisch. Volgend jaar geen herhaling van Mayrhofen maar iets anders. Maar wat? Het is aan Marcel & Klaas, de organisatie van 2008/2009.

En oh ja, er was ook nog voorpret....

het onderkomen, hoog in Ramsau