MTB club De Gelderse Vallei

Medio 2006 worden reeds lang gesmede plannen werkelijkheid: Hans, Jan B, Marcel en Eddie schaffen zich, na langdurig en strategisch (‘ik zeg eerst dat we er drie nodig hebben’) onderhandelen met Rein Veenendaal, een MTB aan. Klaas had er al een via het fietsplan van werkgever Interpolis. Met het nodige enthousiasme wordt als streefdatum 15 oktober 2006 gepland voor de 'Hel van de Heuvelrug', later gewijzigd in de Zuid Veluwe Toertocht.  Om die rit van ruim vijftig kilometer te kunnen maken moet natuurlijk flink getraind worden. Jan B regelt zijn werkgever als kledingsponsor. 

De trainingsavonden spelen zich af rond de uitgezette routes in Austerlitz, Lage Vuursche en de Amerongse berg (www.mtbroutes.nl). Aanvankelijk zijn het korte, zonnige uitstapjes die worden afgesloten op het terras van de voor de gelegenheid tot stamkroeg omgedoopte dorpsherberg te Austerlitz. Gaandeweg wordt de uitdaging groter als ook de routes bij Lage Vuursche en de Amerongse Berg worden geprobeerd. Omdat de afstand Bussum – Lage Vuursche groter is dan verwacht, wordt de eerste keer slechts kort van de route gebruik gemaakt. Invallende duisternis noopt tot snel terugkeren naar Bussum. Ook Jan B en Marcel worden tijdens een geheime training nog een keer door duisternis overvallen, en dan blijkt het in de bossen wel erg donker. En als je dan ook de weg niet kent….

Behalve met zon wordt ook bij hondenweer gefietst, vooral een ritje Bussum – Lage Vuursche staat wat dat betreft in het geheugen. Klaas sluit helaas slechts incidenteel aan: een enkeltje Tilburg – Gelderse Vallei is toch al snel anderhalf uur, teveel voor op een doorsnee woensdagavond. 

De Zuid Veluwe tocht wordt gereden bij – voor 15 oktober – uitstekend weer. Het is een fantastische route, de eerste helft vrij vlak, daarna een paar flinke heuvels, waaronder de Posbank. Onder het motto ‘fatsoen moet je doen’ worden vanzelfsprekend ook de benodigde vergunningen gekocht bij Natuurmonumenten. De heuvels rond de Posbank blijken een behoorlijke aanslag op de benen van (met name) Hans. De cooling down is op Vliegveld Terlet, alwaar Jan B voorstelt om elke woensdagmiddag te gaan biken. Voorlopig staat hij daarin nog alleen. Geruchten gaan dat Ramon zich in het nieuwe seizoen zou willen aansluiten. Jan W heeft het voorlopig te druk met vader-zijn en moet bovendien eerst zijn kano verkopen alvorens een MTB in zicht komt. Voor Sietse speelt de afstand een rol en zijn met spatborden uitgeruste hybride is bovendien ongeschikt. Johan wil wel, maar zijn zelfvertrouwen is danig aangetast door een slepende knieblessure. Bovendien heeft hij sinds zijn verhuizing naar Meppel de racefiets noch de Stack aangeraakt.

Update 2008: Johan fietst inmiddels weer (Luik Bastenaken Luik in 2008), maar op een MTB hebben we hem nog niet gezien. De vaste woensdagmiddag blijkt agendatechnisch onhaalbaar, achteraf ook voor Jan B. zelf. Gefietst wordt er nog wel, gegeten ook. Daarbij staat Lage Vuursche bovenaan aan het lijstje met geliefde routes. Ook dankzij de pannekoekenboerderijen die er in ruime mate voorhanden zijn. Daar mag je zelfs met blote voeten in....

Op 3 december 2008 wordt een woensdagmiddagje vrijgemaakt voor een tochtje Drunense Duinen. Hoewel sommigen tegen de kou opzien, lijkt het weer uitstekend mee te werken. Materiaalpech laat Jan na 6 km. uitvallen. De tocht van 22 km. wordt net voor het invallen van de duisternis door de rest afgerond. De verzorging is inclusief douchegelegenheid en een ruime voorraad douchemuntjes uitstekend. In Bosch & Duin zijn we weer de enige gasten en zijn de gewokte garnalen prima maar de spare-ribs matig.

Update 2008: De oriënterende avond voor het Guys Weekend Berlijn vindt plaats in Wageningen.Waarom de organisatie voor Wageningen (the city that never sleeps) kiest blijft onduidelijk. Een reden zou kunnen zijn om Sietse in de heuvelachtige omgeving wat meer respect voor de MTB-ers in de groep bij te brengen. Dat lukt buitengewoon, Sietse eindigt het tochtje lopend en uitgeteld op het terras (‘ twee icetea’)….

Het hotel waar wordt verzameld licht op een prachtige plek (‘mooi panorama’) en het terrasbiertje smaakt dan ook prima. Het eten (aangeboden door Klaas) is acceptabel en de aankondiging van de bestemming valt in redelijk goede aarde.

Wageningen op vrijdagavond is echter geen doorslaand succes (oh wonder), de sluitingstijd wordt de helft van de groep bijna fataal en uiteindelijk wordt de nacht tot vieren in een op zich niet zo bijzondere kroeg met op zich niet zulke bijzondere mensen doorgebracht. De spanning zit op het einde, als een lokale schone (?) plus chaperonne uit Guinee ons een afterparty in het vooruitzicht stelt. Die na een half uurtje wandelen ook dicht blijkt, ondanks aandringen van Jan B.

Hartstikke leuk allemaal. Volgende keer geen Wageningen vermoedelijk.