Na een voorbereiding die welhaast oneindig leek te duren, pakte het duo Hans & Ramon in het jubileumjaar (15!) uit met de bestemming Xhoris. In de Ardennen. Hoewel vooraf gelekt was dat het stappen minder belangrijk zou zijn, hield niemand rekening met een daadwerkelijk stapvrij weekend. Niettemin vond de organisatie dat het moest kunnen. De reis moeten we maar vergeten. Hans evenaarde Jan W. in Kopenhagen door alle wijken van Luik aan te doen op de heenreis, terwijl de terugreis leerde dat de snelweg (groene borden!) er toch echt gewoon omheen loopt.

Het huis was niet idyllisch en lakens ontbraken, maar het was groot en beschikte wel over alle denkbare faciliteiten. Zo was er een volleybalzwembad, een buitenjacuzzi, een keldertafeltennistafel, een sauna, een breedbeeldflatscreen en een tafelvoetbalspel in de serre. Dat laatste verleidde de organisatie tot een heuse competitie, met een officiële loting door een Waardenburgse schone, die om onduidelijke reden na de kwartfinale veranderde van een individueel nummer in een teamsport. Waardoor de topfavorieten, met aan hun zijde de brekebeentjes, de overwinning moesten laten aan de twee middenmotors Laurel & Hardy.

De vrijdag stond in het teken van ‘survival-onderdelen’ bij de plaatselijke activiteitensupermarkt. Bij het downhill biken lieten twee lekke banden de wachttijd aardig oplopen, de lokale Nederlander weigerde helaas koffie te schenken ondanks aandringen van Ramon (‘het mag ook Senseo zijn’). Vervolgens werd levend tafelvoetbal gespeeld (slecht voor je schenen) en gekart (slecht voor je maag). Het richtingsgevoel van Hans was ook zaterdag belabberd waardoor we drie rondjes door de Ardennen werden gereden om om de hoek van het huisje uiteindelijk een plaatselijke slager te vinden. De lunch was vooral gedenkwaardig dankzij Ed Pissebed, die
a.    denkt dat een Croq Monsieur een broodje kroket is en
b.    zijn voorkeur kenbaar maakt voor solo fetisjisme (?).

Oranje-Japan (1-0) was de enige ‘activiteit’ op zaterdag. Na het rondhangen, volleyballen (inclusief 'staffelen' en Uh-Uh Yell), lamzakken en een prima door Hans in elkaar geflanste maaltijd liep de gebruikelijke spanning toch weer op. Na lang wikken en wegen werd als bestemming De Metropolis gekozen, zo’n 35 km dieper de Ardennen in. De M-Club werd echter bevolkt door wel erg jong en franstalig volk en de snoeiharde gabbermuziek bleek niet geschikt voor veertigplussers (sorry Klaas). Uiteindelijk gingen we om drie uur weg, niet omdat Hans voor papa werd uitgemaakt, maar omdat de Grote Leider moest poepen.

De terugreis verliep zonder problemen en dankzij de smartphones van Jan B. en Marcel verrassend aangenaam. Xhoris vinden we in de lijstjes terug als meest rustige & relaxte weekend aller tijden. En misschien ook wel als de goedkoopste. Het is tenslotte recessie…

En verder:

Idyllisch is inderdaad niet het juiste woord...

...maar wel een volleybal'veld'

En een jacuzzi, inclusief ober Jan (mooie hoed!)

De tafelvoetbalcompetitie

Jan geeft nog even een horlepiepdemonstratie, op de valreep

En ontvangt mede daarvoor de low budget beker.