2004: De Kabouters
Een knaljaar moest het worden: acht Pino pakken en één Ieniemienie-pak. Made in China, zou erin staan, want niets was te dol. Eén ding was bij de bestelling vergeten: Ramon meenemen. Zijn uitstekende vertaling van het woord ‘Pino’ in het chinees werd node gemist, waardoor over moest worden gestapt op een (overigens uitstekend) alternatief, het berenpak. Een wazige digitale foto uit het verre oosten met één prototype moest een megaorder opleveren voor een lokale kleermaker. Na het dragen van een berenpak in 2003 waren de verwachtingen hoog gespannen.
Het liep anders. De als beer poserende collega (van Sietse) in China werkte op de lachspieren. In plaats van een beer zagen we een of andere Russische dorpsgek. De foto laat geen schattig koala of Panda beertje zien, maar een of ander in model gebracht hoogpolig tapijt waar de föhn op is gezet. Met boa op het hoofd leek het nog wat, volgens de collega. Inclusief problemen met de oplevertijd en een (westerse) prijsstijging ging (ook) dit gelukkig niet door (zie foto's).
Klaas had ervaring met sterke staaltjes verwachtingsmanagement en had al negen prachtige kabouter pakken klaar liggen. Twee kabouters haakten af. Eén met chronische keel- en neusklachten (Marcel) en één met knieklachten na drie weken cement storten (Jan W.) Velen hadden vrij genomen vrijdag 20 februari. Sietse werd uit Voorburg opgepikt door Jan B. en Eddie. Jammer dat ze daarvoor 3 uur (!) in de auto moesten zitten, terwijl Johan voor zijn werk in Den Haag zat. Polley was als vanouds gezellig, Eddie moest in navolging van Jan W. achter de bus aanrennen om hem niet te missen en om 05.30 uur lag iedereen uitgeteld in zijn (traditioneel gereserveerde) bed. Op zaterdag kwamen als vanouds de kaarten weer op tafel, waarbij Marcel na twaalven ook aanschoof. Wegens griep en andere verplichtingen keerden een aantal huiswaarts en aan het eind van de middag bleven drie kabouters (Hans, Klaas en Eddie) over die zich de laatste avond onder 1.500 man begaven bij ‘De Flepsteppers’ in de schouwburg. Eén ervaring rijker en een illusie armer. Groot is niet altijd beter. Volgend jaar weer met zijn allen én …. in een kroeg !
De door Sietse 'geregelde' berenpakken (althans, het prototype):