Papa Weekend 2017

Barakken. Ouwe meuk. Gribuszooi. Opvangcentrum voor Armeniërs. Ranzig. Nee, de eerste (en overigens ook tweede en derde) indruk van Costa del Zeumeren was niet best. Het bleek een hufterproof ingerichte groepsaccommodatie zonder douchemengkranen, ingericht om feestjes van de lokale CJV’s te kunnen doorstaan. Glazen ontbraken waardoor we wijn dronken uit koffiekopjes en wodkajus uit plastic kinderbekers.  En omdat de zon niet scheen op deze koudste 16 september van de eeuw, zaten we tot overmaat van ramp nog veel binnen ook. Omdat ook het ‘park’ een zeer matig onderhouden bende was, is qua accommodatie de ondergrens wel erg scherp neergezet door deze organisatie. Tip van dezelfde organisatie: eerder boeken. Tsja.

De organisatie had het accent vooral gelegd bij de organisatie van de Papalympics, waarvoor serieuze spreadsheets in elkaar waren gedraaid en frisbees, vlaggen, verf en t-shirts aangeschaft. De Papalympics waren dan ook top, ondanks de warrige puntentelling, een vooral voor de kids wel erg pittige pubquiz en het annuleren van met veel bombarie aangekondigde programmaonderdelen als eierengooien.  

Ook culinair was het weekend in orde, met op vrijdag een overvloed aan frikadellen en kroketten van de nummer 39 van de lijst van beste snackbars en op zaterdag een stapel voornamelijk exotische pizza’s waar de ananas en champignons keurig vanaf werden geschraapt.

Nieuw dit weekend: Mexicaantje. Leuk spelletje waarbij Sietse enthousiast de koffiekopjes wodka naar de verliezer toe bleef schuiven, tot hij zelf twee keer de pineut was: ‘Is er nog wat jus?’

Conclusie, om met Arend te spreken: ‘wat een gezeik over die locatie het was toch SUPER leuk!’